Omdat we reuzebenieuwd zijn naar het leven van een skileraar en hier het liefst alles over te weten komen, geven we in deze rubriek elke keer een andere skileraar het woord. Vandaag geven we het woord aan Esther, die sinds 2004 skilerares is!
Esther Pordon, 29 jaar en skilerares sinds 2004. Tussen 2005 en 2012 werkte ik tijdens de wintervakanties in een klein skigebied in Niederösterreich: Hochkar. Daarna studeerde ik af en begon ik aan een grote-mensen-baan, en had ik geen zin om mijn paar vakantiedagen alsnog werkend door te brengen in Oostenrijk. Ik ben nog wel tussen twee banen door, in 2015, een aantal weken gaan lesgeven in Flachau. Recentelijk heb ik mijn vaste baan opgezegd om te gaan freelancen en reizen. Een tijdje naar de bergen gaan om les te geven behoort nu ook weer tot de mogelijkheden!
Als ik me bedenk dat ik al een kwart eeuw op de ski’s sta, voel ik me ineens best oud. Toen ik drie was namen mijn ouders me voor het eerst mee op wintersport, naar Les Arcs in Frankrijk. Door de verhalen van mijn ouders weet ik dat ik de skiles echt verschrikkelijk vond. Het enige dat ik me herinner is dat we tussendoor droge cornflakes kregen als snack. Het jaar erop gingen we met familie naar Ehrwald en vond ik de overblijfjuf van de skischool veel liever dan mijn ski-juf. Tijdens de middaguren sliep ik liever in de sneeuw dan dat ik op de latten stond. Hoe ik in vredesnaam toch derde kon worden tijdens het afsluitingswedstrijdje is me een raadsel.
Het is ontstaan doordat mijn ouders mij en mijn broertje ieder jaar mee op wintersport namen. Blijkbaar vond ik dat zo leuk dat ik als zesjarige mijn ouders vroeg of we niet tóch gewoon konden gaan skiën in plaats van die Amerika-reis die ze dat jaar voor hun 12,5 jarig huwelijk wilden maken. Uiteindelijk werd het skiën in Amerika. In datzelfde jaar gingen we op les op een borstelbaan in Nederland, een jaar later werd ik gevraagd voor het wedstrijdteam en voor ik het wist stond ik vier keer per week in een wedstrijdpak op de ski’s. Dat vond ik leuk tot en met de brugklas. Puber-ik wilde daarna in de vakanties, net als vriendinnen, ook liever leuke dingen doen in plaats van op trainingskamp en iedere ochtend vroeg opstaan. Toch kun je het meisje wel uit het skiën halen, maar het skiën niet uit het meisje. Toen ik oud genoeg was kwamen Anwärter, Landes 1 en Landes 2 en ineens ben je 13 jaar verder. Als je over een periode van 26 jaar zo vaak in de bergen bent en op de ski’s staat, dan nestelt zich dat gewoon in je DNA.
Het buiten zijn is heerlijk! Behalve als het regent. Skiën en met name skiles geven in de regen sucks. Maar zoals ze zeggen: my worst day of skiing is still better than my best day at work. Zo waar. Als skileraar ben je de hele dag buiten, in de prachtige bergen met als het goed is een lekkere berg sneeuw. Wat wil je nog meer?
Na zoveel jaar ben ik er wel achter dat ik het liefst privélessen geef, leeftijd en niveau maakt me niet uit; van jonge snelheidsmonsters tot volwassen beginners. Het fijne aan privélessen vind ik dat je vaak een leerling hebt die echt gemotiveerd is en dat je veel meer kunt bereiken dan met een groepje. Met een groepje ben je toch veel bezig met iedereen bij elkaar houden, wachten tot iedereen boven is, klaar staat, opgestaan is, naar je luistert… Hoewel ik ook echt wel leuke herinneringen heb aan kindergroepjes. Die kids zien jou echt als een held en je bouwt met sommigen hele leuke banden op in een paar dagen!
Ik vind het vaak leuk om met een leerling van ploeg naar parallel skiën te gaan. Ze zien het in het begin vaak als onmogelijk of doodeng om hun ski’s naast elkaar te houden maar als ze het eenmaal door hebben kunnen ze daar snel een sprong in maken. Het is ook juist een uitdaging als een leerling het niet zo snel doorheeft! Het leukste is als het dan met verschillende oefeningen uiteindelijk toch lukt.
Toen ik nog wedstrijden skiede werkte mijn team in Nederland samen met een trainer uit Hochkar. Voor trainingskampen gingen we dus altijd daarheen en zo leerde ik daar de hoofdtrainer en tevens skischooleigenaar kennen. Toen ik eenmaal lesgaf, deed mijn broertje nog steeds aan wedstrijden dus het kwam regelmatig voor dat hij in Hochkar aan het trainen was terwijl ik aan het werk lesgeven was.
Er is eigenlijk niet zo heel veel bijzonders aan Hochkar. Het is heel klein, dus je hebt het in een dag wel gezien. Maar omdat we er al zo vaak geweest zijn en iedereen kennen, voelt het voor ons een klein beetje als thuiskomen.
Ik heb niet echt een favoriet skigebied. Ik kan me overal wel vermaken als er maar genoeg pistes zijn en het liefst wat off-pistemogelijkheden. Maar dat hangt vaak ook weer af van de hoeveelheid sneeuw.
Misschien dat de meeste mensen denken dat alle skileraren onwijs goed kunnen skiën, maar dat is dan weer niet zo. Je hebt ook Anwärter-skileraren die nog nauwelijks een gesneden bocht kunnen maken. Maar de meeste vooroordelen zijn volgens mij gewoon hartstikke waar!
Belgische peuters die in hun broek poepen. Lesgeven in de regen. Zomer.
Skiën natuurlijk! Lekker vliegen over de pistes en surfen over de poeder, want dat doe je maar weinig op de dagen dat je werkt en de liften al bijna dicht zijn tegen de tijd dat je klaar bent.
Heb je even? Schnitzel! Kaiserschmarrn! Bauernpfandl! Frankfurter mit Pommes!
Doen! Behalve dat je betaald krijgt om te skiën, leer je ook veel van je opleiding. Ondanks mijn wedstrijdverleden, ben ik door mijn opleidingen echt een betere skiër geworden.
Ik heb talloze grappige types les gegeven. Een Duitse student die ieder half uur een pauze wilde om zijn Vapor-sigaret met honingsmaak te roken. Een Afghaanse man die gebrekkig Engels sprak en wilde leren skiën voor zijn Duitse vriendin. Dertig Belgische peuters die het om de haverklap in hun broek deden, piepie moesten doen en geen zin meer hadden. Maar de leukste dingen vinden eigenlijk ná lestijd plaats. Zoals het restjes zuipen op de laatste dag van het seizoen in de Schirmm bovenop de piste en dan in het pikkedonker lazarus naar beneden moeten skiën over de World Cup-piste. Zonder te vallen! Ik zei toch al dat die vooroordelen waar zijn?
Ken of ben jij iemand die in het buitenland skiles heeft gegeven? Dan zouden wij het erg leuk vinden om jou te interviewen! Stuur dan een mail naar redactie@snowzapper.com.